Πες μου μαμά

Πες μου μαμά, τι είναι ζωή ;

άσε τα παραμύθια

γιατί είναι έτσι η ζωή ;

γιατί πονάει η αλήθεια ;

Υπάρχει ένας ουρανός

που όλοι τον κοιτάζουν

μα δε μπορούν παιδάκι μου

όλοι να τον θαυμάζουν.

Πες μου μαμά, γιατί ήρθα εδώ ;

λίγο απ΄ το φως σου δωσ’ μου

να το σκορπίσω γύρω μου

να φέγγω με το φως σου.

Ήρθες εδώ για να πονάς

ν’ αντέχεις και ν’ αγαπάς

να βρεις εσύ το φως σου

κι εγώ να ζω εντός σου.

Μαριλένα Ραπανάκη   

Μουσική - Ακροστιχίδα

Μαγεία

Ονειροπόλων  

Υδρόγειος 

Σείριος

Ισορροπία

Κάρμα 

Ηδονή

                         Μ.Ρ.

Το γέρικο μυρμήγκι

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια όμορφη αυλή ζούσε ένα γέρικο μυρμήγκι. Από τη μέρα που γεννήθηκε ζούσε εκεί. Είχε μάθει τα βήματα των ανθρώπων που έβγαιναν κάθε τόσο στην αυλή και τα απέφευγε με προσοχή.

Είχε αρκετή ώρα να δει τον αγαπημένο του φίλο κι άρχισε να τον ψάχνει. Τον βρήκε στην άκρη του μωσαϊκού, πατημένο πάνω σ’ ένα πράσινο σχέδιο με ορθογώνιο σχήμα. Μετά το σοκ έφερε την παρέα του για να τον πάρουν πίσω στην μυρμηγκότρυπα έστω και νεκρό, πριν καταλήξει με το πρωινό πλύσιμο της αυλής στο σιφόνι.        

Το γέρικο μυρμήγκι έπεσε σε βαθιά σκέψη. Γιατί οι άνθρωποι μας πατάνε ; Είναι τόσο δύσκολο να συνυπάρξουν μαζί μας ; Ίσως είναι… Βιάζονται και δεν βλέπουν που πατάνε. Δεν σκύβουν, δεν βλέπουν πέρα από τους εαυτούς τους.

Ξεχνούν πως μια μέρα θα καταλήξουν σ’ έναν λάκκο κι ένας σωρός από μυρμήγκια κι άλλα έντομα θα περπατούν στα κορμιά τους.  

Αφιερωμένο στους δυνατούς που πιστεύουν ότι η ευαισθησία είναι αδυναμία.                                   Μ.Ρ.  

Τασούλα - Διήγημα

https://eyelands.gr/2018/04/24/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE-eyelands-%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1/

Επιλογή Eyelands – «Τασούλα»

Δημοσιεύθηκε την 24 Απριλίου 2018 από paraxenesmeres

Συνεχίζουμε τη δημοσίευση των διηγημάτων που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό του 2017 με θέμα «παράξενοι έρωτες». Σειρά έχει το διήγημα της Μαριλένας Ραπανάκη

//Τασούλα//

Στη ζωή είναι δύσκολο να είσαι μόνος. Έτσι έμαθα να πηγαίνω στο καφενείο και να παίζω πρέφα με τα γερόντια. Ο γιός μου αν με άκουγε τώρα, θα κρατούσε το στομάχι του από τα γέλια. Ε τι να κάνουμε Αντρίκο ; Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι κι εγώ γέρασα.

Θυμάμαι πέρυσι, έβλεπα την κυρά μου να πηγαίνει σκυφτή και την πείραζα. « Όταν σε πήρα ήσουνα το ωραιότερο παγόνι του νησιού, τώρα… ». Δεν μιλούσε η καημένη, περίμενε να πάμε στο σπίτι για ν’ αρχίσει την μουρμούρα. Μετά μου έβανε στα χέρια το σκαλιστό καθρεφτάκι, για να κοιτάξω τα μούτρα μου. Κι εγώ συνέχιζα την καζούρα « φτου μου, να μη με μαθιάσω ». Όχι πως πίστευα ότι είμαι κανένα παιδαρέλι, αλλά με έβλεπα συμπαθητικό.

Ποιος ξέρει, που σεργιανάει η ψυχή σου κυρά μου ; Το πήρα απόφαση, θα πάρω μια γάτα για να με χαϊδεύει. Λένε πως στις γάτες αρέσουν τα χάδια. Θα την έχω παρέα, θα παίζω με το κομπολόι μου κι αυτή θα με γαργαλάει με τις πατούσες της.

Στο πεζούλι, πλάι μου, στην άκρη του κάδου σκουπιδιών, ακροβατεί η Τασούλα. Αυτή η αγριόγατα με είχε γρατζουνίσει, τότε που με την κυρά πήγαμε να της δώσουμε τα αποφάγια του μεσημεριού. Όρμισε και μου έσκισε την μπλούζα. « Τασούλα θα σε ονομάσω, στριμμένο γατί ». Είπα με νεύρα, για να με ακούσει η γυναίκα μου και να τσαντιστεί. Τελευταία φορά την πήρε το μάτι μου στο μνημόσυνο της Τασούλας μου. Είναι όμορφη και μοιάζει της κυράς μου. Τα ίδια πράσινα μάτια, το τρίχωμα της καφέ, όπως τα μαλλιά που έβαφε η δικιά μου. Ακόμα και το ίδιο όνομα…

« Ήρθες να μου χιμήξεις πάλι Τασούλα ; » Πλησιάζει την μαγκούρα μου και τρίβεται πάνω της καθώς γρυλίζει. Θέλει να μου πει κάτι μα δεν το καταλαβαίνω. Με θωρεί κατάματα και μου κάνει « νιάου », με μια φωνή τόσο γνώριμη! Αμέσως την βάζω κάτω από την μασχάλη μου και μπαίνουμε στο σπίτι. Πάει και κάθεται πάνω στο σκρίνιο, δίπλα στη φωτογραφία της κυράς μου. Στην τηλεόραση αρχίζει μια ταινία, γράφει με μεγάλα γράμματα « παράξενοι έρωτες ».

Ο Αντρίκος με το τηλεφώνημα με διακόπτει.

Μπαμπά δεν θα μπορέσω να έρθω το Πάσχα.

Δεν πειράζει αγόρι μου. Τα έμαθες ; Ερωτεύτηκα την Τασούλα.

Τι λες, είσαι καλά ;

Περίφημα είμαι. Εδώ την έχω και με την ουρά της ξεσκονίζει την κορνίζα της μάνας σου.

Το επόμενο πρωί έφτασε το παλικάρι μου με την γυναίκα του και ξεκίνησαν να μου μιλάνε για τον θάνατο της Τασούλας. Ψυχολόγος η νύφη μου, άρχισε τα επιστημονικά της. Ύστερα τον τράβηξε παράμερα κι άκουσα να του ψιθυρίζει πως μου λείπει η κυρά μου και πως δεν έχω κάτι ανησυχητικό. Είδατε, έχω ακοή εικοσάχρονου.

Αφού έφυγαν για το αεροδρόμιο, κάτσαμε με την Τασούλα μπροστά στο πικάπ. Με μια απαλή πετσέτα προσπαθούμε να καθαρίσουμε τον σκονισμένο δίσκο. Παράλληλα την ταΐζω φράουλες. Πρώτη φορά βλέπω γάτα να τρελαίνεται για φρούτα. Αλλά αυτή δεν είναι μια απλή γάτα, είναι η Τασούλα !

Το αγαπημένο μου τραγούδι παίζει δυνατά, έχω την Τασούλα αγκαλιά και χορεύουμε. « Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει και θα σου χτίσω μια μικρή φωλιά ». Τραγουδάω με όλη μου τη φωνή, για να με ακούσει η γυναίκα μου.

Μια εβδομάδα αργότερα

Ο κυρ Θόδωρος δεν άντεξε μακριά από την κυρά του. Τον βρήκε ο καφετζής στο ντιβάνι του σπιτιού του, με την Τασούλα κουλουριασμένη πάνω στην σταματημένη καρδιά του. Ο Αντρίκος τον έβαλε μαζί με την μάνα του.

Η Τασούλα δεν έφυγε ποτέ από κοντά του…

**

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ονομάζομαι Μαριλένα Ραπανάκη είμαι τριάντα τεσσάρων χρονών και ζω στην Αθήνα. Καθημερινά διεκδικώ το δικό μου κομμάτι στον ουρανό της αγάπης και της αλήθειας. Το καινούργιο μου μυθιστόρημα θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μ.Σιδέρη.

Ραδιοφωνική κουβέντα με τον Μαρίνο Κουνάδη

Βιβλίων Έργα - "Ασπρόμαυρες Ψυχές" - Εκ βαθέων κουβέντα με την Γεωργία Ρετετάκου

https://vivlionerga.blogspot.gr/2018/03/blog-post_13.html


Επιμέλεια Συνέντευξης Ρετετάκου Γεωργία


   Διάβασα πριν λίγες ημέρες ένα ιδιαίτερο βιβλίο με πολλούς και έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς. Το Ασπρόμαυρες Ψυχές της Μαριλένας Ραπανάκη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.  Κάποιες αλήθειες κρυμμένες πίσω από το νέο πόνημα της θα μοιραστεί μαζί μας σήμερα η Μαριλένα Ραπανάκη απαντώντας σε κάποιες στοχευμένες ερωτήσεις μου που αφορούν κυρίως το νέο της βιβλίο.
   Ασπρόμαυρες Ψυχές έτοιμες να σας κερδίσουν και να σας απομονώσουν σε έναν δικό τους ανηφορικό και δύσβατο δρόμο. Έναν δρόμο όμως που σκοπό έχει να διδάξει και να αναδείξει μερικά καίρια σημεία της σημερινής πραγματικότητας.

1.Τίτλος του Βιβλίου σου είναι Ασπρόμαυρες Ψυχές. Τι υποδηλώνει ο τίτλος αυτός;

Ο τίτλος είναι σαρκαστικός καθώς δεν υπάρχει χρώμα στον πόνο των ανθρώπων. Ο έγχρωμος Χάρης πληγώνεται από μια κοινωνία λευκών κι η λευκή Χαρά πληγώνεται εξίσου από μια κοινωνία μελαμψών. Ασπρόμαυρες ψυχές είναι αυτές που πονούν, παραδομένες στα στερεότυπα της κοινωνίας που μας καλεί να χρωματίσουμε τους ανθρώπους. Όμως όλοι οι άνθρωποι είμαστε πολύχρωμα και αυτόφωτα όντα. 

2. Ποιο ήταν το ερέθισμα που σε παρακίνησε να γράψεις αυτό το Βιβλίο;

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο έχοντας την ανάγκη να αποτυπώσω τον απέραντο πόνο και την μοναξιά των ανθρώπων που διαφέρουν από το κοινωνικό σύνολο.

Πάντα υπάρχει μια εξήγηση πίσω από μια κακή συμπεριφορά απέναντι στον συνάνθρωπο και συνήθως αυτή η εξήγηση βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο γαλουχούμαστε μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία μας.

3. Ποιο είναι το ισχυρότερο μήνυμα που ήθελες να περάσεις στους αναγνώστες μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο σου;

Όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας αλλά μας ενώνουν ο πόνος και οι ανθρώπινες αδυναμίες μας. Όλοι πέφτουμε αλλά σημασία έχει να προσπαθούμε να σηκωνόμαστε και να ελπίζουμε πως το φως της αγάπης θα μας ζεστάνει ξανά μέχρι την επόμενη πτώση. Στη ζωή δεν είναι τίποτα δεδομένο και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις ευτυχισμένες στιγμές μας. Υπάρχει αγάπη μέσα μας αρκεί να την αφήνουμε να μας κατακλύζει για να καλυτερεύουμε τον κόσμο μας. 

4. Καταπιάνεσαι στο βιβλίο με πολλά κοινωνικά ζητήματα. Όπως οι φυλετικές διακρίσεις, η αναπηρία, η διαφορετικότητα στις σχέσεις. Για θέματα όπως η εκμετάλλευση ανηλίκων. Και πετυχαίνεις να αγγίξεις και να αφυπνίσεις τους αναγνώστες. Πως επέλεξες τα ζητήματα αυτά; Υπήρξε κάποιο θέμα που σε δυσκόλεψε η προσέγγιση του;
Προσπαθώ να αφουγκράζομαι την κοινωνία στην οποία είμαι ενεργό μέλος. Νιώθω χρέος μου μέσω της γραφής να μην κλείνω τα μάτια σε όλα τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας και να ωραιοποιώ ή να κουκουλώνω καταστάσεις. Η ωμή αλήθεια είναι προτιμότερη από οτιδήποτε άλλο επειδή μπορεί να σοκάρει, να αφυπνίσει και να μας φέρει αντιμέτωπους με τους δικούς μας κρυμμένους φόβους.

Δεν δυσκολεύτηκα στην προσέγγιση κάποιου θέματος, γράφω πηγαία χωρίς περιορισμούς και θέλω να πιστεύω πως αυτό μου βγαίνει σε καλό. Σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη όταν γράφεις με γνώμονα την αγάπη και τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, δύσκολα πέφτεις σε ατοπήματα και δύσκολα προσβάλεις. 

5. Μια αλυσίδα ανθρώπων και γεγονότων καθορίζουν και καθορίζονται. Πιστεύεις στην αλληλεπίδραση των πράξεων στην ζωή μας; Πιστεύεις πως ο ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την ζωή του άλλου;

Οι άνθρωποι που μας μεγαλώνουν και όλοι όσοι συναντάμε στη ζωή μας ανάλογα με τον ρόλο που παίζουν σε αυτή, έχουν άμεσο αντίκτυπο στην πορεία μας και στις πράξεις μας. Αδιαμφισβήτητα ένας άνθρωπος ή ακόμα κι ένα μόνο γεγονός μπορεί να αλλάξει την ζωή κάποιου. 

6. Στο βιβλίο υπάρχει ένα σύνολο συμπτώσεων. Ποιος ο ρόλος των συμπτώσεων στην ζωή σου;
Οι συμπτώσεις στο βιβλίο υπάρχουν για να αναδείξουν πως πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και τίποτα μα τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το καλό με το κακό μπορούν να συμβαδίσουν και να παραπλανήσουν όταν έχουμε καλούπια στο μυαλό μας περί «αγίων» ανθρώπων. 

Τα σημαντικότερα πράγματα στην ζωή μου έχουν γίνει από σύμπτωση. Είναι σαν μια ανώτερη δύναμη που κάποιοι την ονομάζουν Θεό, κάποιοι άλλοι μοίρα ή πεπρωμένο, να με ωθεί στον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσω.

Πάντως αυτός ο δικός μου δρόμος, έχω την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση ότι είναι αυτός που η ίδια ενδόμυχα έχω επιλέξει.

7. Αυτοθυσία. Ελευθερία. Προσφορά. Υπέρτατα αγαθά στην ζωή του κάθε ανθρώπου. Φανερώνονται μέσα στο βιβλίο και οριοθετούν τις πράξεις των ηρώων. Για σένα ποιο είναι η μεγαλύτερη αξία που διέπει την ζωή σου και θα πάλευες με όλες σου τις δυνάμεις για την διατήρηση της και την εξύμνηση της;
Η προσφορά και η ανιδιοτέλεια μέσω της αγάπης με καθορίζει, με συγκλονίζει και με γεμίζει ευτυχία κι ελπίδα για το μέλλον μας ως ανθρωπότητα.

8. Αθήνα- Ρίο Ντε Τζανέιρο- Κρήτη - Μήλος κρύβει κάτι η επιλογή σου να επιλέξεις τις συγκεκριμένες πόλεις δράσης της ιστορίας σου; Για ποιο λόγο επέλεξες αυτές τις τοποθεσίες;
Στην Αθήνα ζω από τότε που γεννήθηκα, η Κρήτη και η Μήλος είναι οι τόποι καταγωγής μου που αγαπώ και γνωρίζω. Επίσης ήθελα ο αγαπημένος μου ήρωας Γιάννης Πετράκης να είναι μεγαλωμένος στην Κρήτη. Το Ρίο Ντε Τζανέιρο είναι το μέρος που συγκεντρώνει έντονες κοινωνικές αντιθέσεις γι’ αυτό και το επέλεξα.

9. Υπάρχει αγαπημένος ήρωας μέσα στην συγκεκριμένη ιστορία σου; Και αν υπάρχει γιατί τον ξεχώρισες;

Όπως πρόδωσα στην προηγούμενη απάντηση, ο αγαπημένος μου ήρωας σε αυτό το βιβλίο είναι ο γιατρός Πετράκης. Όταν στηνόταν στο μυαλό μου η αρχή της ιστορίας του βιβλίου, χρειαζόμουν έναν γιατρό που θα ήταν ναι μεν καλός επιστήμονας αλλά κυρίως καλός, ευαίσθητος και ζεστός άνθρωπος, με μεγάλη ψυχή και διάχυτη δοτικότητα.

Έχω την τύχη να γνωρίζω μια τέτοια γιατρό και πλέον να την θεωρώ δικό μου άνθρωπο, κάπως έτσι έδωσα το επώνυμό της στον ήρωα μου. Βέβαια η ζωή του Γιάννη Πετράκη δεν έχει σχέση με την ζωή της αγαπημένης μου γιατρού. Άλλωστε δεν θα είχε νόημα για μένα να γράψω μια βιογραφία.

10. Πόσο χρόνο σου πήρε για να γράψεις το βιβλίο; Μίλησε μας λίγο για πράγματα ιδιαίτερα που συνδέονται με την συγγραφή αυτού του βιβλίου. Με πράγματα που έκανες στην διάρκεια συγγραφής του. Ακολουθείς γενικότερα κάποια ιδιαίτερη τελετουργία όταν γράφεις;

Αν θυμάμαι καλά γύρω στους έξι μήνες έγραφα τις «Ασπρόμαυρες Ψυχές». Γράφω χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, συνήθως μεταμεσονύχτιες ώρες που επικρατεί ηρεμία στο σπίτι. Αν μέσα στη μέρα μου έρθει μια ιδέα-σκέψη προσπαθώ να την καταγράψω όπου βρω και αργότερα όταν είμαι μόνη μου την αναπτύσσω.

11. Το εξώφυλλο σε φόντο γκρίζο και ασπρόμαυρο αντανακλά απόλυτα τον τίτλο. "Ασπρόμαυρες Ψυχές " Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για την επιλογή του;

Θεωρώ το εξώφυλλο απόλυτα ταιριαστό με το βιβλίο. Είχα φανταστεί ένα χέρι που στάζει αίμα να κοσμεί το εξώφυλλο και με την πολύτιμη βοήθεια της Δώρας Σιάτρα που υπογράφει την επιμέλεια του εξωφύλλου βγήκε πιστεύω το ιδανικότερο αποτέλεσμα.

12. Ξεκίνησες γράφοντας ποίηση. Πόσο εύκολο είναι να μπορέσεις να διαχειριστείς τον λόγο σε ένα τόσο διαφορετικό είδος όπως είναι το μυθιστόρημα; Εσύ τι ξεχωρίζεις την ποίηση ή τον πεζό λόγο; Ποια δικιά σου προσωπική ανάγκη καλύπτει το κάθε είδος;

Προσπαθώντας να γράψω ποίηση νιώθω πως ακουμπάω τ’ αστέρια, με τον πεζό λόγο αισθάνομαι πως προσπαθώ ν’ ακουμπάω τις ανθρώπινες ψυχές. Τα χρειάζομαι και τα δύο για να εκφράζομαι και για να ισορροπώ.

13. Ποιο είναι το μεγαλύτερο Όνειρο σου που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα;

Δεν κάνω μεγάλα όνειρα. Ωστόσο νομίζω πως η μεγαλύτερη μου ανάγκη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα συνεχές όνειρο που πραγματοποιείται καθημερινά χωρίς να με χορταίνει… Ν’ αγαπάω και ν’ αγαπιέμαι χωρίς όριο!

14. Αν σε ρωτούσε κάποιος. Όπως υποσυνείδητα ρωτάνε όλοι οι αναγνώστες που αναζητούν ένα βιβλίο μέσα στην πληθώρα των νέων ή παλαιότερων εκδόσεων. Για ποιο λόγο να επιλέξω να διαβάσω το Βιβλίο "Ασπρόμαυρες Ψυχές" τι θα του απαντούσες; Για ποιο λόγο θα ήθελες να διαβαστεί το βιβλίο σου;

Οι «Ασπρόμαυρες Ψυχές» υπάρχουν για όσους θέλουν να ξαφνιαστούν, να πονέσουν για να μπορέσουν να αναγεννηθούν, να έρθουν αντιμέτωποι με τους δικούς τους φόβους και με την δική τους αντίληψη για την αποδοχή της διαφορετικότητας των ανθρώπων. Οι «Ασπρόμαυρες Ψυχές» γράφτηκαν για όσους θέλουν εν τέλει να λυτρωθούν υπό το πρίσμα της αγάπης. Θα κριθεί από το αναγνωστικό κοινό αν το εγχείρημα πέτυχε.

15. Πες μας κάτι δικό σου για το τέλος. Μια σκέψη, μια ευχή ή ότι άλλο εσύ θα ήθελες να προσθέσεις στην όμορφη κουβέντα μας.
Να γελάμε, να κλαίμε, να μοιραζόμαστε, να δινόμαστε απλόχερα! Ακόμα κι αν πληγωθούμε στην πορεία θα γιατρευτούμε και θα είμαστε πιο δυνατοί και δημιουργικοί από ποτέ. Όπως έχω γράψει και στο προηγούμενο βιβλίο μου, η αγάπη είναι το ίδιο το φως. Έτσι λοιπόν με το φως της αγάπης αγγίζουμε την ευτυχία και την ουσία της ύπαρξής μας.

Ευχαριστώ πολύ την Μαριλένα Ραπανάκη που μοιράστηκε μαζί μου κάποιες από τις απορίες και τις σκέψεις μου που γεννήθηκαν μέσα από το Βιβλίο της. 

Ευχαριστώ και εγώ Γεωργία μου για τα καίρια ερωτήματα σου. 

Συνέντευξη - Βιβλιομανία-Βιβλιολατρεία

"Συνέντευξη με τη Μαριλένα Ραπανάκη"

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Μ.Ρ.: Ο Καζαντζάκης.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Μ.Ρ.: «Ο μικρός Πρίγκιπας» του Εξυπερύ.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Μ.Ρ.: Μια απροσδιόριστη ανάγκη καταγραφής όσων αισθάνομαι. Ένα μόνιμο έντονο συναίσθημα με οδηγούσε πάντα και με οδηγεί ακόμη και σήμερα στη συγγραφή.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ασπρόμαυρες ψυχές”;

Μ.Ρ.: Οι «Ασπρόμαυρες Ψυχές» προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα της ισότητας και της διαφορετικότητας των ανθρώπων. Υπό το πρίσμα της αγάπης κάθε πληγή επουλώνεται και οι ήρωες βγαίνουν στο φως.

Ερώτηση 5η: Γιατί θελήσατε να τιτλοφορήσετε το βιβλίο σας με τόσο “σκοτεινές” λέξεις;

Μ.Ρ.: Ο τίτλος συνδέεται άμεσα με δυο κεντρικούς ήρωες του βιβλίου. Ο έγχρωμος Χάρης βιώνει το περιθώριο στην Αθήνα των λευκών και η λευκή Χαρά μπαίνει στο εξίσου μοναχικό περιθώριο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο των μελαμψών.

Ερώτηση 6η: Στις λατινικές χώρες, όπως είναι η Βραζιλία, βλέπουμε να “διαιωνίζεται” το πρόβλημα της μαφίας, η οποία αποκτά μεγάλη δύναμη και καταφέρνει να κινεί τα νήματα. Πιστεύετε ότι όσοι δίνουν πληροφορίες για αυτούς έχουν τέτοιες επιπτώσεις στις ζωές τους όπως και ο Χάρης;

Μ.Ρ.: Ζούμε σ’ έναν κόσμο άγριο. Η εγκληματικότητα έχει εξαπλωθεί σαν χολέρα όπου υπάρχουν άνθρωποι. Όπως είπε και ο Πλούταρχος « δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο απ’ τον άνθρωπο, όταν κατέχει δύναμη ίση με το πάθος του ».

Ερώτηση 7η: Ο Χάρης δέχεται μεγάλο ρατσισμό στο βιβλίο σας, και δεν είναι ο μόνος από τους ήρωές σας. Θεωρείτε πως ο ρατσισμός είναι ένα θηρίο, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί;

Μ.Ρ.: Είναι αλήθεια ότι ανήκω στους τυχερούς ανθρώπους που δεν έχουν γνωρίσει προσωπικά το απεχθές πρόσωπο του ρατσισμού. Ωστόσο προσπαθώ να αφουγκράζομαι την κοινωνία στην οποία ζω, και αναζητώ συγγραφικά την πηγή κάθε κακού. Ο ρατσισμός δεν είναι μια καραμέλα που την μασάμε όλοι για να εντυπωσιάσουμε με την ασχήμια του κόσμου μας. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο που μας εμποδίζει να εξελιχθούμε ως ανθρωπότητα. Εκτιμώ πως θα εξαλειφθεί μόνο όταν ο εγωκεντρισμός καταρρεύσει.

Ερώτηση 8η: Οι ήρωές σας ερωτεύονται και τους ερωτεύονται. Τι θέση έχει στη ζωή σας ο έρωτας;

Μ.Ρ.: Οι ήρωες του βιβλίου πιστεύω ότι ζουν για τον έρωτα αλλά τους ενώνει η αγάπη.
Ο έρωτας είναι ζωή αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το υπέρτατο συναίσθημα της αγάπης. Ο έρωτας εμπεριέχει κτητικότατα και αυτό τον κάνει εγωπαθή. Ειδικά σε μακροχρόνιες σχέσεις χρειάζεται να αναζωπυρώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να νιώθουμε ζωντανοί. Είναι σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται, η λάβα του μας καίει. Ε μετά χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για να απολαύσουμε την επόμενη έκρηξη. Πάντως είναι ευτυχία ο έρωτας με τον ίδιο άνθρωπο για πολλά χρόνια. Ακόμα καλύτερα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Μ.Ρ.: Να γελάνε δυνατά και να κλαίνε φανερά. Να ζουν τις στιγμές τους, να τις εκτιμούν και να τις τιμούν.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Μ.Ρ.: Είναι νωρίς για να μιλήσω για το επόμενο συγγραφικό μου βήμα.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Μ.Ρ.: Δική μου η ευχαρίστηση! Να είστε καλά!

https://www.facebook.com/%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-995407077168400/?hc_ref=ARSlfhe7cqrJHhZTaGQHnmih5twrde4TQ40y3c9z7JTsKR646UZF2EmfI8AR5-bulwM&pnref=story